پس از محاسبه تلفات حرارتی ساختمان وتعیین سطوح حرارتی رادیاتورها،برای انتخاب دیگ آبگرم لازم است ظرفیت حرارتی جهت گرم کردن آبگم مصرفی بدست آید.میزان آبگرم مصرفی به عوامل مختلفی از قبیل تعداد ساکنین،نوع و تعداد وسایل بهداشتی موجود در ساختمان وکاربری ساختمان بستگی دارد.دمای آبگرم مصرفی نیز متفاوت است.این دما برای مصارف عمومی نظیر دستشویی یا ظرفشویی در ساختمانهای مسکونی حدود120 تا 130 درجه فارنهایت در نظر گرفته می شود.با بالاتر رفتن دمای آبگرم مصرفی میزان تلفات حرارتی از لوله های حامل آن بیشتر میشودو لذا اصولا دمای بیشتر از160درجه فارنهایت برای آبگرم مصرفی بکار نمی رود مگر در موارد خاص (دیگ بخار).

روابط محاسباتی:
برای محاسبه مقدار واقعی مصرف آبگرم،حجم منبع آبگرم وبار حرارتی آبگرم مصرفی می توان از روابط زیر استفاده نمود:
ضریب تقاضا*حداکثر مصرف آبگرم در ساعت=مقدارواقعی مصرف آبگرم در ساعت
ضریب ذخیره منبع*مقدارواقعی مصرف آبگرم در ساعت=حجم منبع آبگرم
بار حرارتی آبگرم مصرفی نیز ازرابطه زیر حاصل می شود:
Q=8/33*V*(T2-T1

دررابطه فوق داریم:
Q=بارحرارتی آبگرم مصرفی بر حسب Btu/hr
V=مقدار واقعی آبگرم مصرفی بر حسب گالن بر ساعت(GPH)
T1=دمای آب ورودی به آبگرمکن که معمولا 60درجه فارنهایت در نظر گرفته میشود.
T2=دمای آبگرم مصرفی خروجی ازآبگرمکن بر حسب درجه فارنهایت.