از چهار دهه که بشر انقراض بسیاری از گونه‌های زیستی جانوری و گیاهی را در محیط زندگی خود مشاهده می‌کند، تنوع اکوسیستم و حفظ آن برای بقاء حیات در کره زمین اهمیت بیشتری یافته است. یک گونه در معرض خطر به جمعیتی از موجودات اطلاق می‌شود که به دلیل قلت تعداد یا تهدیدات ناشی از تغییرات محیطی و یا اکولوژیکی در معرض خطر انقراض قرار دارند.
در معرض خطر انقراض بدست انسان
درست است که انقراض بخشی از چرخهٔ طبیعی به‌شمار می‌رود، ولی انسان به انقراض گونه‌ها سرعت بخشیده‌است و گونه‌های در معرض خطر را افزایش می‌دهد.به عنوان مثال بنا به گزارش صندوق جهانی حیات وحش در سوئیس گسترش مناطق زیرکشت درختان سریع الرشد(توسط انسان) به جای جنگلهای طبیعی مانع شکل گیری چرخه زیستی جانوران می‌شود و به همین دلیل انقراض گونه‌های اکوسیستم را سرعت می‌بخشد یاگونه گیاهی لاله واژگون در ایران به علت چیدن آنها از طبیعت و فروش آنها به عنوان گل زینتی در خطر انقراض است
حفظ گونه‌های در معرض خطر
پیمان تجارت بین‌المللی گونه‌های جانوری و گیاهان وحشی در معرض خطر
CITES(پیمان تجارت بین‌المللی گونه‌های جانوری و گیاهان وحشی در معرض خطر انقراض) در سال ۱۹۷۳ میلادی امضا شد. هدف از این معاهده اطمینان از آن است که تجارت حیوانات وحشی و گونه‌های گیاهی ارزشمند و در خطر انقراض، بقای آنها را تهدید نکند.امروز بیش از ۳ هزار گونه جانوری و گیاهی در فهرست حفاظتیCITES ثبت شده‌اند و بر تجارت آنها نظارت می‌شود. اجلاس‌های CITES دوساله‌است و در آن تصمیماتی گرفته و قطعنامه‌هایی صادر می‌شود که مقررات اجرایی کنوانسیون هستند و از طرف کشورهای عضو اجرا می‌شوند که برخی از گونه‌های جانوری ایران نیز در فهرستCITES قرار دارد